15 dias en Agosto

Eduardo Punset

¿Son útiles los videojuegos en la educación? 

No me puedo acordad de la cantidad de veces que he intentado convencer a los padres de que sus hijos tenían muy poco que perder y muchísimo que ganar aceptando los videojuegos como un puntal decisivo de su futura educación. Ha llegado la hora de que nuestro sistema educativo se plantee como objetivo utilizar los videjuegos como un instrumento formativo. Hoy se sabe lo que convierte un videojuego en algo divertido. 

   

En primer lugar, tiene que representar un desafío y para conseguirlo, utilizar una estrategia bien diseñada. En segundo lugar,debes poder reírte jugando,y la única manera de reírse consiste en incorporar la sorpresa en el juego. En tercer lugar, cada juego tiene un cociente de aburrimiento, que es mínimo cuando podemos repetir tantas veces como sea preciso el juego, obteniendo siempre respuestas distintas. 

¿ Por qué los videojuegos son educativos? Sencillamente, porque despliegan información nueva, porque suponen un acicate para memorizar y porque se gana o pierde contestando a preguntas. Es decir, jugando se aumenta la información y se ejercita la memoria. Es una manera, además, de huir de la aburrida realidad. ¿Por qué nos parecen los niños en su primera edad particularmente creativos o soñadores? Porque han huido de la realidad antes de que les haya destrozado el ánimo o la conducta. La realidad es tremendamente aburrida. ¿Puede haber algo más aburrido que una clase oral desmenuzando el capítulo previamente aprendido? A los maestros que se dedican a vocalizar, a repetir de memoria lo que han estudiado previamente no van a seguirlos, entusiasmados, sus alumnos. Van a preferir los videojuegos. La educación del futuro, sobre todo la que tenga que ver con la ciencia, la tecnología, la ingeniería y las matemáticas, está abocada a impulsar la teoría y práctica de los videojuegos. Las instituciones educativas y sus educandos debieran preparar a toda prisa esta vinculación entre entretenimiento y conocimiento, recurriendo a nuevos universos. 

No basta con fiarse enteramente de los videojuegos educativos. Existen otros tipos de vídeos aplicados a portátiles que hacen referencia a actividades tremendamente ilustrativas de otros quehaceres, como pueden ser el deporte, el sistema inmunológico, la gestión emocional o el trabajo en equipo. Todo, menos dejar solo al profesor toda la mañana delante de 30 alumnos, utilizando el único soporte de la palabra. El futuro de la educación es algo totalmente distinto, que se parece muy poco a lo que aprendieron generaciones anteriores. 

Emilio Duró- Optimismo e ilusión

Bideo interesgarri bat azalduko dizuet oraingoan. Bertan, Emilio Durok optimismoari eta ilusioari buruzko hitzaldia ikusteko aukera izango duzue. Zuen interesa pizteko berak esandako hainbat esaldi esanguratsu aipatuko dizkizuet.

"Vivimos en un mundo donde la gente ha dejado de reír, de tener pasión. Hay gente que no le gusta nada en la vida. La gente fracasa porque en un momento dado pierde la ilusión. Si no le gusta lo que hace, si no disfruta, quebrara. A partir de cierta edad no se aprende nada. La vida te da cartas, tú no puedes decidir que cartas, pero sí puedes decidir cómo jugarlas. 

Mi problema es como levantarme con ilusión. Se puede dedicar 60 años a algo y ser feliz ?"

Edertasuna

Ostirala, goizeko 7:51. Washington-eko metro estazioan. Kaleko musikalari batek biolina atera eta Johann Sebastian Bach-en abesti bat jotzen hasten da. Hiru minutu pasa eta bere aurretik 63 pertsona igaro eta gizon bakar batek begiratzen du biolin-jolea. 30 segundora neska batek lehenengo dolarra uzten du. 6 minutu igaro ondoren, gizon bat gelditu eta musika entzuten gelditzen da minutu batez. Schubert-en Ave María entzuten da.

Biolin-joleak 6 pieza jo zituen 43 minututan. Guztira, 1097 pertsona pasa ziren musikariaren aurretik. Inork ez zuen txalotzen abesti bakoitzaren ondoren. 7 pertsona gelditu ziren entzuten eta 27k dirua eman zuten. Guztira, 32 dolar eta 17 zentimo jaso zituen.

Musikaria Joshua Bell zen, munduko biolin-jole ospetsuenetariko bat. Bi egun lehenago, Bostoneko antzoki batean jo zuen eta guztiz bete zen, aulki bakoitzak 100 dolar balio zuelarik.

Hona hemen bideoa:

Somos capaces de apreciar la belleza, si reconocemos el talento, cuando está fuera de su entorno natural?

Cuántas cosas bellas nos estaremos perdiendo porque un experto no nos ha dicho que son bellas?

Galdera hauekin loturik, beste irakasgai batean ikusi genuen bideo interesgarri bat ezarriko dut. Film honetako protagonista Judith Scott da eta 62 urte ditu. Hona hemen bere istoria.

Informazio gehiago nahi izanez gero, web horri honetan Judith Scott- ez gain, arazoak dituzten beste pertsonen lanak ere ikus daitezke. http://www.debajodelsombrero.org/

GAZE- Gazte Ekinzale

Gipuzkoa ekintzaileagoa egin nahi duten hainbat ikaslek osatzen dute GAZE. Proiektu honetan gazteak dira protagonistak. Ekintzailetza sustatzen dute, baita proposamenak jaso eta harremanak egin. Beraien asmoa sare sozial bat eratzea da, Gipuzkoa ekintzaileagoa duen edonork parte har dezan. 

Gaze, Gipuzkoako goi mailako ikastegi guztietakoak osatzen dute. Edozein alorretakoak, bai unibertsitatekoak bai formakuntza zikloetakoak ere. Ideologia, pentsakera, sentikera edo janzkera guztietakoak ere bai. Guztiei batzen dietena beren ideiak gauzatzea erraztuko dien herrialdean bizitzeko gogoa da. Beren inguru akademikoan jarrera ekintzailea azkartu nahi duten pertsona proaktiboak dira. 

Ondorengo puntuetan sinisten dute: 

• Pertsona guztiak izan daitezke ekintzaile eta era asko daude ekintzaile izateko.
• Ekintzailetza da ideiak gauzatzea eta ekinez ideia berriak asmatzea.
• Ekintzaile izateko ezinbestekoa da kontaktuak egitea eta sare sozialak eratzea.
• Ekintzaile izateak pauso bat aurrera ematea eskatzen du.

Nola egiten dute?

 beraien ikastegietara joaten dira eta han antolatzen dira. Sare sozialak sortzen dituzte eta zer egin zehatzen dute. Gazen guztiok dute toki bat, lan bat, errazagoa edo zailagoa, edo arduraren bat. 

Proiektu honetan parte hartu nahi baldin baduzu, Joxe Mari Korta eraikinean aurkitzen dira, Tolosa etorbidean, Donostian. Informazio gehiago nahi izanez gero:  www.gaztekinzale.net 

Hezkuntza lehen eta orain

Taldean, lehen eta oraingo hezkuntzaren hainbat irudi bilatu eta jarri ditugu ondorengo colage-an. Bertan, hainbat puntu azpimarratu ditugu, besteak beste, errekurtsoak, metodologia, irakasleak eta ikasleak.

Neutraltasuna -  Objektibotasuna

Nire iritzia azaldu baino lehen, aipatu ditudan kontzeptu hauek definitu nahiko nituzke, hasieran ez bainituen behar bezala desberdintzen.

Hona hemen neutralitate eta objektibitatearen arteko ezberdintasuna:

• Neutrala: gai baten inguruko iritzirik ez ematea.

• Objektiboa: norberaren iritzia alde batera utziz, gai batekiko ager daitezkeen ikuspuntu ezberdinak azaltzea.

Lehenik eta behin esan beharra dut, ez soilik hezkuntzan eta irakaskuntzan, baizik eta bizitzako edozein arlotan neutrala izatea oso zaila edo ezinezkoa dela.

Irakasleak nahiz eta era inkontzientean, bere ideologia azaleratzen du uneoro. Adibidez, irakatsi behar duen irakasgaiaren barruan zein  gai sakonduko dituen erabakitzen duenean, neutrala izateari uko egiten dio.

Bestalde, gai baten inguruko eztabaida batean irakasleak iritzirik ez ematea modu batean edo bestean, egokia dela iruditzen zait. Honela, ikasle bakoitzak aurrez aurre nagusi baten iritzirik ez duenez, bere pentsamendu propioa eraikitzen saiatuko da. Hala ere, nahiz eta irakasleak bere iritzirik ez eman, interesgarria eta lagungarria  egiten  zaigu gaiaren inguruan dauden ikusmolde ezberdinen berri izatea. Iritzi ezberdin hauek hausnartzeko aukera ematen digute eta honela, ideia guztiak kontutan hartuta, bakoitzak bere aburu pertsonala sortu dezake.